Vandaag 4 mei 2009 staat voor mij en, voor velen met mij, in het teken van de dodenherdenking. Met ontroering heb ik naar de beelden op de televisie gekeken. Onze koningin kreeg applaus. Ik werd er stil van. Nog stiller werk ik van dit gedicht geschreven door Manon Slob, de 18-jarige winnares de dichtwedstrijd 'Dichter bij 4 mei'
Steeds opnieuw
Geloof en hoop liggen
Tot as gesmolten
Bloeden dood in de straten
Van een stad die
Niet meer zingt
Op de stoeprand – een jongen
Zijn ogen te oud voor het kind
Dat hij nog is
Veel te veel gezien
De tijd heeft de stad verlaten
Waar blijft de toekomst
Op een plek waar alles stil staat
Wanneer komt de toekomst
Als je dromen zijn vermoord
Wie laat je soms weer leven
Even leven
In de stilte
Twee minuten, even vrijheid
Steeds opnieuw haal ik je terug
maandag 4 mei 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Dil, ik had hetzelfde als jij, toen er applaus klonk voor de Koniging kreeg ik tranen in de ogen, ik ben zo'n emo miep....
Je hebt zoveel kaarten gekregen, wat prachtig om te zien zeg! Je zit in de harten van de mensen....
Dikke kus
Ans
Een reactie posten